Święty Bartłomiej był jednym z 12 apostołów i bywa utożsamiany z Natanaelem z Kaany, którego powołanie opisał Jan Apostoł. Na jego weselu Chrystus dokonał pierwszego cudu, zamieniając wodę w wino. Według tradycji terenem działalności misyjnej apostoła były Indie. Bartłomiej zginął śmiercią męczeńską obdarty ze skóry. Jego relikwie przywiózł do Rzymu i złożył w kościele S. Bartolomeo all’Isola cesarz Otto III. Kult świętego w czasach średniowiecza szybko rozprzestrzenił się w całej Europie – do Polski dotarł już w XII wieku. W XIII i XIV wieku budowano kościoły oraz zakładano bractwa i cechy pod jego wezwaniem. W najwcześniejszych przedstawieniach występował z księgą, zwojem lub nożem. Od XII wieku rozpowszechnił się wizerunek świętego z własną skórą przewieszoną przez rękę i ewentualnie z nożem, również z toporem, włócznią lub osłem. Jest patronem m.in. bartników, krawców i garbarzy.
Agata Felczyńska, "Bartłomiej św. ", [w:] "Rzemiosło Artystyczne Małopolski", 2025, źródło: https://ram.upjp2.edu.pl/ludzie/bartlomiej-sw