Erich Adolf

Biogram

Kształcił się jako grawier w firmie Juliusa Lemora, w 1912 roku zdał egzamin mistrzowski. Najpierw pracował jako mistrz w warsztacie napraw i renowacji J. Hoeptner & Co, a od 1925 we Wrocławiu, od 1928 warsztat jego mieścił się w kamienicy przy Ritterplatz 3. Należał do stowarzyszenia niemieckich złotników Spechhof, od 1933 do Cechu Złotnictwa i Srebrnictwa Wrocław, gdzie pełnił funkcje starszego cechu. Jego firma reklamowała się jako warsztat wykonujący przedmioty kultu, naczynia liturgiczne według własnych projektów oraz jako wykonujący naprawy i reparacje złoceniem ogniowym i srebrzeniem (oficjalna nazwa zakładu: KIRCHEN - EINRICHTUNGEN UND KIRCHENGERATE, ERICH ADOLF, RITTERPLATZ 3). Wydawał katalogi złotnicze, brał udział w licznych wystawach sztuki sakralnej, głównie w Berlinie. Do najważniejszych jego prac należą wyposażenie kaplicy sióstr Boromeuszek w Trzebnicy, ołtarz główny w kościele św. Zygmunta oraz ołtarz główny w kościele św. Mikołaja w Kędzierzynie-Koźlu, drzwiczki do tabernakulum, krucyfiks, komplet sześciu świeczników do kościoła śś. Eita, Modesta i Kresencji w Pietrowicach Wielkich. Wrocławscy franciszkanie posiadają monstrancje, złocony kielich i krzyż z jego warsztatu. Jego dzieła z jednej strony nawiązują do stylów dawnych, z drugiej operują formami modernistycznymi przy zachowaniu obecnych wciąż motywów secesyjnych.