Romuald św.

Biogram

Święty Romuald urodził się około 951 roku. Był synem księcia Rawenny i założycielem zakonu kamedułów. W młodości prowadził hulaszczy tryb życia. Przełomowy moment w życiu Romualda nastąpił, gdy zmuszony przez ojca do sekundowania w pojedynku był świadkiem, jak ten zabija przeciwnika. Doprowadziło to do wewnętrznej przemiany Romualda – postanowił odpokutować czyn ojca czterdziestodniowym pobytem w pobliskim klasztorze. Tam też dwukrotnie doświadczył wizji św. Apolinarego, co całkowicie utwierdziło go w przekonaniu, że chce swoje życie poświęcić Bogu. W 1012 roku założył erem w Camaldoli, który dał początek zakonowi kamedułów. Święty Romuald połączył życie zakonne z pustelniczym. Najlepsi z uczniów byli wypuszczani poza mury klasztoru, aby osiedlić się w osobnych chatkach i żyć tam aż do śmierci. Święty zmarł 19 czerwca 1027 w klasztorze Val di Castro koło Ankony. Na ten też dzień wyznaczono jego liturgiczne wspomnienie. W ikonografii przedstawiany jest jako mnich w białym habicie kamedulskim, często z atrybutami w postaci czaszki, otwartej księgi czy laski.